SOMS SCHAAM IK ME DAT IK EEN MAN BEN

Attractiepark “Redlight Amsterdam”

Afgelopen week toen ik op de Wallen liep, hoorde ik het weer zoals zo vaak. Een gids met een kleine of grotere groep toeristen die vertelt hoe geweldig het is op de Wallen. Vrouwen die er bewust voor kiezen om achter een raam te staan en er ook voor kunnen kiezen om te stoppen wanneer ze dat maar willen.

Een overheid die alles onder controle heeft. Mensenhandel zou nog maar een enkele keer voorkomen maar is er eigenlijk niet meer. Heel soms spring ik er wel eens in in zo’n rondleiding en vertel wat meer over wat wij regelmatig horen. Grote groepen soms met koptelefoons op om het in hun eigen taal te kunnen horen.

Terwijl de gids op verschillende plekken zijn verhaal doet, vergaapt de groep zich aan wat ze zien daar achter het raam. Uiteraard zijn er in de groep verschillenden die een foto willen maken en als de dame protesteert dan hebben we allemaal weer even lol. Gezellig zo met elkaar een dagje of avondje uit. Toen ik onlangs even met een groepje stond te praten en vroeg of ze nu werkelijk dachten dat de vrouwen dat nu echt allemaal zo leuk vonden, werd er ontkennend gereageerd.

Een jonge vrouw die zich duidelijk wat onbehaaglijk voelde in de groep een paar weken geleden zei tegen de gids: “Het lijkt wel of we aapjes aan het kijken zijn” De gids gaf wijselijk geen antwoord en liet het maar zo.

Je vergapen aan andermans ellende

Wat zouden al die Nederlandse en buitenlandse toeristen en de vele scholen
trouwens doen als ze net als wij de verhalen van de vrouwen kenden?
Zouden ze dan ook zo’n leuke tour doen en zich zo vermaken?

En wat te zeggen van die vrouw die lange tijd terug door familie is verkocht en niet weet waar haar kinderen zijn.

En die leuke jonge meid die al van jongs af aan verkracht werd en toen ze eenmaal de leeftijd had zelf maar achter een raam ging staan want er werd toch zo goed aan haar verdiend al die tijd dat ze minderjarig was. Onervaren als ze was, viel ze steeds weer in handen van verschillende pooiers.

En hoe zien we die jonge moeder met een dochter die in haar thuisland is. Als ze wekelijks geld stuurt dan kan ze met haar kind in contact blijven en anders niet.

Een meisje dat er al enige jaren uit is vertelde mij dat het soms wel moeilijk was om met mij te praten maar dat het toch wel bijzonder was dat er iemand was in de redlight die werkelijk om haar als persoon gaf en niet alleen haar lichaam zag.

Waar sta jij?

Wil je gewoonweg niet weten wat er in ons land speelt en wat er in werkelijkheid bij veel meisjes mis is?

Wanneer het nu jouw dochter of zusje was die daar stond geloofde je dan ook dat ze zich daar zo thuis voelt of ken je haar met haar echte dromen en wensen? 

Hoe zou je reageren wanneer iemand een foto van haar stond te maken om de volgende dag aan zijn collega’s te laten zien? 

Wat zou je doen wanneer een groep haar stond uit te lachen omdat ze niet zo goed weet te reageren met zo groep kerels voor haar raam?

Wat als jouw moeder daar stond omdat ze in de steek is gelaten door je vader en nu met met het salaris van haar baan niet uitkomt om jou te laten studeren en je te kunnen geven wat nodig is?

De mensen die wij achter de ramen tegenkomen zijn hele normale meiden en vrouwen alleen is van velen hun situatie zo abnormaal door wat dan ook dat ze geen andere uitweg zagen dan de prostitutie. Het was echt niet hun droom of eerste keus maar vaak bittere noodzaak.

Waar sta jij? Doe je er op jouw manier iets aan of laat je het zo?

Nodig iemand van Bright Fame uit voor een spreekbeurt bij jou in de kerk, gemeente, jeugdgroep of op school en laat je informeren wat jij kan doen.

Roemenië

Een heel groot percentage van de vrouwen die in West Europa in de prostitutie werken komt uit Roemenië. In de afgelopen jaren hebben we veel geïnvesteerd in het opbouwen van een netwerk aldaar. Organisaties die vrouwen wanneer nodig kunnen opvangen, begeleiden d.m.v. maatschappelijk werk, juridische bijstand, psychische hulp en werk zodat ze voor zichzelf en hun kinderen kunnen zorgen. Naast het helpen terugkeren in de maatschappij is het nodig dat er een bewustwordingsproces op gang gaat komen meer als dat in het verleden gebeurde. Verleden jaar september sprak ik in het Roemeense Parlement en mijn komende reis zal ik een aantal van de contacten die ik toen opdeed bezoeken om samen hun omgeving te bereiken. Zo bijzonder op om daar op verschillende niveau’s te mogen spreken, in het parlement maar ook midden in de samenleving.

Zaterdag 18 februari vertrek ik dan ook weer voor 10 dagen naar Roemenië. Ik zal spreken in diverse kerken, gemeentes en scholen. Er staat een ontmoeting met een Roma koning op de agenda, een spreekbeurt in een mannen gevangenis, een meeting met een groep voorgangers en een bezoek aan een bijzonder Roma dorpje.

De dagen staan helemaal vol gepland met afspraken en er zullen redelijk wat kilometers verreden worden. Meerdere malen zal ik bij mensen thuis slapen maar soms kan het niet anders dan dat er in een pension of hotel overnacht moet worden. Uw financiële steun wordt op prijs gesteld. Mocht u willen en kunnen bijdragen dan kan dat naar onderstaand rekeningnummer o.v.v. Roemenië reis.

“Schouder aan Schouder”
Veel van de vrouwen en meisjes achter het 
raam dromen over hun droom. Laten we hen samen helpen om er niet alleen over te dromen maar hun droom te kunnen gaan leven!